Alles is altijd goed gekomen
Christianne is zijn vaste metgezel. In goede en slechte tijden, zoals ze elkaar precies vijftig jaar geleden beloofd hebben. Haar ogen fonkelen. “Ja, we zijn toch nog altijd samen. Natuurlijk is het ook moeilijk geweest. Zeker toen hij hier lag met leukemie en de kinderen nog zo klein waren. Er gaat veel door je hoofd als je dan naar huis rijdt. Maar alles is altijd goed gekomen.”
Af en toe kijkt ze op haar horloge, Ludo zou bijna moeten arriveren. “We vertrokken vanochtend om 7 uur thuis. Ludo wil altijd op tijd zijn. Als wij een afspraak hebben om 14 uur, zitten wij hier al om 12.30 uur aan de koffie.” Christianne heeft een goed oog in het resultaat van het onderzoek. “Ludo maakt zich over alles zorgen, maar voor onze leeftijd zijn wij allebei nog goed hé. Sinds twee jaar hebben we een hondje en intussen hebben we negen kleinkinderen, een achterkleindochter en een achterkleinzoon op komst. Zo blijf je bezig. Oma, kun jij mijn kapotte rits maken? Oma, kom jij helpen behangen? Maar voor de rest hanteren we de regel: meer luieriken en minder doen dan vroeger.”
Onze reporter trekt door de gangen van campus Gasthuisberg en meet de hartslag van mensen die hier passeren.