De sfeer zit goed. De immunotherapie die Carmen straks krijgt, slaat aan. De tumormarkers dalen zienderogen. Dat geeft hoop, drieënhalf jaar na de diagnose van eierstokkanker. De vorige behandelingen die ze al kreeg, waren tevergeefs.
“Het is hard geweest”, vertelt Martin. “Als mantelzorger sta je machteloos. Ik kan niet meer doen dan haar zoveel mogelijk ontlasten. Heel eerlijk: ik was niet zo vertrouwd met het huishouden en de boodschappen. Intussen kan ik al beter koken. Je hebt geen andere keuze dan vooruitkijken en blijven geloven dat alles goed komt. We leggen onze hoop in de handen van de wetenschap.”
Vooruitkijken is ook voorzichtig plannen maken. Als Carmen mag dromen, gaan ze een weekendje naar zee en drinkt ze nog eens een aperitiefje. Martin hoort het haar graag zeggen. “Ze heeft lange tijd niets meer gepland. Aan haar plannen nu merk ik dat het echt de goede kant opgaat. Onlangs zijn we nog eens een pannenkoek gaan eten. Hoelang was dat geleden? Eenvoudige dingen opnieuw kunnen doen, daar houden we ons aan vast.”
Onze reporter trekt door de gangen van campus Gasthuisberg en meet de hartslag van mensen die hier passeren.