“Het is niet de eerste keer dat ik op spoed beland. Ik leef al jaren met een sonde in mijn darmen. Ooit woog ik 88 kilogram, nu moet ik moeite doen om op gewicht te blijven. Mijn eten verteert heel slecht en ik ben abnormaal snel moe.”
“Vandaag moest ik naar spoed omdat er iets misging met de sonde. Gelukkig was een van de twee gespecialiseerde artsen hier. Mijn mama, die er niet bij kan zijn, stuurt heel de tijd lieve berichtjes. Het is een groot geluk dat ik zoveel steun krijg van mijn ouders. Veel dagen kom ik nauwelijks buiten. Vrienden begrijpen niet altijd waarom ik zo moe ben. Met mama ga ik graag op restaurant: dan hebben we genoeg aan één schotel voor ons beiden. Mama heeft een gastric bypass gehad en bij mij ligt alles snel op mijn maag.”
“Mijn werk als ergotherapeut heb ik moeten opgeven, heel spijtig. Maar ik probeer te genieten van kleine dingen, zoals mijn cursus Photoshop. En ik hoop vurig dat dit een ziekte is die ooit weer uit mijn lichaam verdwijnt”.
Onze reporter trekt door de gangen van campus Gasthuisberg en meet de hartslag van mensen die hier passeren. In deze editie praten we met patiënten over kleine lichtpuntjes in tijden van bange of onzekere dagen.