Maria-Lichtmis

Op 2 februari wordt Lichtmis gevierd. Een feest van licht en hoop op het einde van de donkere wintermaanden. Lichtmis verwijst voor christenen naar het verhaal waarbij Maria en Jozef met hun pasgeboren kindje naar de tempel gingen om het toe te vertrouwen aan Gods zorg en bescherming Het is de traditie dat op deze dag kleine kinderen gezegend worden.

Hier in het ziekenhuis willen we deze traditie ook graag vorm geven op de kinderafdelingen. We doen dit door langs te komen op de kamer, de kinderen een lichtje te schenken en in een zegening om kracht te vragen. Hierbij staat de naam en het verhaal van deze kindjes centraal.

Verhaal: Een kinderfeest en een Mariafeest

‘Pannenkoeken! Roept Pieter blij, terwijl hij de deur van de keuken opengooit. ‘Ik dacht al dat ik zoiets rook!’ Hij schuift zijn schooltas tegen de muur. ‘Het is toch geen zaterdag?’ Papa maakt een wijde zwaai met de pan. De koek slingert door de lucht, draait om en landt nog net in de pan. Alleen papa keert op die manier pannenkoeken om. Mama gebruikt gewoon een spatel. Pieter vindt papa’s jongleerpannekoeken veel spannender. ‘Vandaag is het Lichtmis’, zegt papa raadselachtig. ‘En het spreekwoord zegt: al is een vrouwtje nog zo arm, met Lichtmis maakt ze haar pannetje warm. Op Lichtmis moet je dus pannenkoeken eten!’
Sara rent de keuken in. ‘Pannenkoeken! Mmm!’ zegt ze. ‘Dekken jullie de tafel?’ zegt papa. Even later stopt Sara een dikke rol pannenkoek met bruine suiker in haar mond. Het smaakt verrukkelijk. ‘Is het maar één keer per jaar Lichtmis?’ vraagt Pieter. Papa lacht.; ‘Helaas wel. Het is eigenlijk het feest van de opdracht van Jezus in de tempel. Dat gebeurde bij de joden zes weken na de geboorte. Zo staat het in het evangelie van Lucas. Jozef en Maria gaan met Jezus naar de tempel en brengen een offer. Ze ontmoeten er Simeon en Anna, twee oude wijze mensen, die al voorzien hoe belangrijk Jezus zal worden. Zo vertelt Lucas het aan zijn lezers.’

‘Maar waarom heet het dan Lichtmis?’ wil Sara weten. ‘Heel vroeger al werden er op die dag optochten gehouden met fakkels en kaarsen’, vertelt papa. ‘De christenen namen dat over door op Lichtmis alle kaarsen te wijden die dat jaar in huis of in de kerk gebruikt zouden worden. Zo’n kaars staken mensen dan aan als het onweerde bijvoorbeeld, om zo Gods bescherming te vragen.’
‘Daarstraks vertelde je over de opdracht van Jezus in de tempel’, zegt Pieter. ‘Dat doen ze toch nu niet meer, kinderen opdragen in de kerk?’ ‘Toch is er in veel parochies nog een soort kinderzegening’, zegt papa. ‘Lichtmis is een kinderfeest en een Mariafeest. De eerste babytijd is voorbij en dankzij de goede zorgen van moeder en vader groeien de kinderen op tot echte kinderen van God.’ (…)
‘Maar nu weet ik nog altijd niet waarom we vandaag pannenkoeken eten’, vraagt Pieter zich af. ‘Ik weet het ook niet, Pieter’, geeft papa toe. ‘Het is een oude gewoonte. Dat heb je wel gemerkt aan het spreekwoord over die vrouw en haar pannetje. En spreekwoorden moet je altijd respecteren.’ Pieter lacht. ‘Ik ken nog een spreekwoord’, zegt hij. ‘Lest best.’ En hij pikt de laatste pannenkoek van de schaal.

(Uit Kolet Janssen, Een jaar vol kleur)

God, onze Vader,
Jozef en Maria hebben hun kind Jezus
na de geboorte naar de tempel gebracht,
om uw zegen te vragen
en het aan U toe te vertrouwen.
Vandaag volgen wij hun voorbeeld.
Wij komen tot U en vragen:
zegen en behoed onze kinderen.
Schenk hen gezondheid,
blijdschap en levenskracht.
Blijf ook ons nabij,
en help ons
om het beste van onszelf te geven,
om licht te zijn voor anderen,
om nooit zonder hoop te zijn
en telkens weer kleine lichtpuntjes te blijven zien.
Wij vragen het in naam van Jezus,
ons Licht en onze Vrede. Amen