Dit feest werd in het leven geroepen door Anna Jarvis (1864 – 1948), een alleenstaande lerares uit Philadelphia. Ze bewonderde haar eigen moeder en de rol van de moeder in de maatschappij.
Toen haar moeder in 1905 overleed op de eerste zondag in mei probeerde ze het haar daarop een speciale vereringsdag voor alle moeders in het leven te roepen. In 1914 lukte het haar om van moederdag een officiële feestdag te maken.
In Antwerpen wordt moederdag op 15 augustus gevierd, het Feest van Onze- Lieve- Vrouw- Hemelvaart. Zo wordt de link met moeder Maria beklemtoond.
Moederdag is een feest van dankbaarheid, verbondenheid, zorg, maar voor velen ook van weemoed en gemis.
We bieden jullie enkele teksten aan op deze bijzondere dag.
Moeders
hebben voelsprieten
waarmee ze ook op afstand
kunnen achterhalen
wat je bezig houdt.
En zelfs een passend antwoord te vinden
voor wat nog onuitgesproken is.
Zij zijn de voorzienigheid zelve.
Het bijzondere aan moeders
is dat ze nooit ophouden leven te dragen
en het door te geven
hoe oud of jong ze ook zijn.
Kris Gelaude
Vandaag denk ik aan alle mama's
die geen moeder zijn
die dromen om te houden
van een kindje lief en klein
Die met een hart vol liefde
maar met lege handen staan
die heel graag zouden willen
dat het anders was gegaan
Die al hun moederliefde
aan andermans kinderen geven
die ik het zo zou gunnen
zoiets prachtigs te beleven
Die in alles wat ze doen
moeder zijn in hart en nieren
en voor wie het elk jaar weer
pijn doet moederdag te vieren
Marieke
Er zijn kinderen zonder moeder,
en moeders zonder kind.
Mama’s die er tien hebben,
ongeacht wat een ander vindt.
Er zijn moeders die zorgen,
voor een kindje niet van hen.
En mama’s die denken aan morgen,
‘als ik er niet meer ben’.
Er zijn moeders die een kind ontvangen,
uit hun buik geboren.
Adoptiemama’s die voelen,
dit kind zal aan mijn hart behoren.
Er zijn moeders die een engel dragen,
op handen, als ieder ander kind.
En wensmama’s van hoop en dromen,
of vervlogen in de wind.
Er zijn moeders met precies
twee kinderen aan hun zij.
Maar vandaag is een dag voor allen die weten
‘Er leeft een moeder in mij’.
# kusjeindewind
Jij die mijn moeder bent
Tijd stilgelegd
in jouw handen.
Zo tegensprekelijk
na alles wat jij
met die tijd gedaan hebt.
Liefgehad, kinderen gekregen.
Gedaan wat moeders doen.
Bron geworden.
Jezelf uitgedeeld. Vermenigvuldigd.
Voor geborgenheid gezorgd.
Voor perspectief. Voor brood.
Met tederheid en aandacht
pijn verzacht.
En over eigen pijn gezwegen.
Geluk gekoesterd.
Losgelaten. Toegekeken.
Weer bijeen gebracht.
En nu
De adem van het leven
aan het licht teruggegeven.
Kris Gelaude
Een verhaal rond moederdag
De goede God had besloten om de moeder te scheppen.
Hij was er zeker al zes dagen mee bezig, toen een engel kwam en zei: "Wat staat u daarmee toch uw tijd te verdoen?"
En God antwoordde: "Zeker, maar hebt ge al eens gelezen wat er allemaal nodig is om een moeder te maken? Ze moet een groot hart hebben en open armen, waarin iedereen zich geborgen voelt... ze moet honderdtachtig beweegbare delen hebben, allemaal vervangbaar... ze moet koffie kunnen zetten, voordat de dag begint... ze moet een kus kunnen geven die alles kan genezen; van een gebroken been tot liefdesverdriet toe... zes handen".
De engel schudde het hoofd en herhaalde ongelovig: "Zes paar handen?"
"Och" zei God, "de handen zijn niet zo moeilijk, maar een mama moet ook drie paar ogen hebben".
"Zoveel", vroeg de engel verbaasd.
En God knikte. "Ja, één paar om dwars door gesloten deuren te kijken als ze vraagt: "kinderen wat doen jullie daarbinnen?", ook als ze heel goed weet, wat ze aan het doen zijn. Een tweede paar in het achterhoofd om te zien wat ze niet mag zien, maar toch moet weten. En dan nog een derde paar, om aan het kind dat iets misdaan heeft zwijgend te zeggen: "ik begrijp het, wees maar gerust."
"Maar Heer", zei de engel, hem bij de arm nemend. "ga slapen, morgen is er ook nog..."
"Geen sprake van", antwoordde God, "trouwens ik ben bijna rond. Ik heb er al één gemaakt die vanzelf geneest als ze ziek is, die een maaltijd voor zes personen kan gereed maken met één kilo gehakt en die een jongen van negen jaar onder de douche kan houden".
De engel draaide langzaam, om het model van de moeder heen, en onderzocht het aandachtig.
"Ze is veel te zacht", besloot hij met een zucht.
"Maar ze is taai en stevig", verdedigde God met klem. "Ge hebt er geen idee van wat zo'n mama kan doen en kan verdragen".
"En kan ze ook denken?", vroeg de engel.
"Dat niet alleen, ze kan ook uitstekend gebruik maken van haar verstand en een oplossing vinden voor alles en nog wat," antwoordde de Schepper.
Toen boog de engel zich nog eens over het meesterwerk en streek met één vinger over haar wang.
"Hier is iets fout gegaan!", stelde hij vast.
"Toch niet, dat is geen fout", verbeterde de Heer, "dat is een traan".
"En waar dient die voor?" wou de engel weten.
"Om vreugde uit te drukken, pijn, eenzaamheid, maar ook voldoening en fierheid".
"Maar Heer", riep de engel uit, "U bent een genie!"
Met een glimlach merkte God op: "Om u de waarheid te zeggen, Ik was het niet die deze traan aanbracht, het waren de kinderen".
