Geheugen en concentratie bij kanker

Enkele getuigenissen

Nadia - 52 jaar

Het baart mij zorgen omdat ik een ‘controlefreak’ ben en nu plots een andere persoon geworden ben. Ik kan soms lachen om mijn dommigheden, maar ik kan er mij ook in ergeren. Vooral mijn korte termijn geheugen is weg. Ik heb ook de indruk dat ik bij veel situaties aanwezig ben maar dat ik ze niet echt beleef. Ik heb ook het gevoel dat ik veel zaken voor de eerste keer in mijn leven beleef of ervaar, een heel vreemd gevoel. Net alsof er een stuk geheugen weg is gesneden. Opschrijven wat niet vergeten mag worden. Mijn naasten en vrienden informeren over mijn concentratie- en geheugenstoornissen helpt, ik leg uit dat ik dat niet met slechte bedoelingen doe, maar dat ik het niet meer onder controle heb. Erover spreken helpt.

Hanna - 27 jaar

Ik kan precies niet meer vertrouwen op mijn geheugen. Binnenkort moet ik een examen doen en ik merk dat ik veel meer tijd nodig heb om dit voor te bereiden. Het gaat allemaal veel trager en soms heb ik het gevoel dat ‘mijn hoofd gewoon stopt’. Dan gaat het niet meer en moet ik even rusten. Ik ben dan ook heel bezorgd dat het niet zal lukken op de dag van het examen. Niet weten hoe dit verder zal evolueren is moeilijk.

Bert - 39 jaar

Ik krijg thuis regelmatig te horen “dat heb je net gezegd”, en heel eerlijk, ik weet het dan echt niet meer. Of als ik in gesprek ben met iemand, dan kan het wel eens voorvallen dat ik plots de draad kwijt ben, dat ik gewoon niet meer weet over wat we juist aan het spreken waren. Heel vervelend.

Het valt nu misschien ook hard op omdat ik vroeger een heel goed geheugen had. Ik had bij wijze van spreken geen agenda nodig. Nu kan ik niet meer zonder. Ik vind dat heel confronterend en het frustreert me met momenten. Maar anderzijds besef ik dat het geen ramp is om wat meer beroep te moeten doen op hulpmiddelen. Ik stel nu ook meer een alarm in op mijn gsm om afspraken niet te vergeten.