Anatomie
Nick Ervinck maakte Niebloy op basis van gesprekken met professor Pierre Delaere van de dienst neus-, keel-, oor-, gelaats- en halschirurgie. Ervinck liet zich ook inspireren door gesprekken met professor Koen Van Laere van nucleaire geneeskunde. In de vormen van Niebloy herken je dan ook anatomische en skeletachtige structuren.
Virtueel en tastbaar
Tegelijk is Niebloy een knap staaltje van abstracte computeranimatie: de kunstenaar ontwerpt zijn beelden met de computer en voert ze daarna ambachtelijk uit in kunststof. Het resultaat is een glanzend geel beeld in polyester, dat het midden houdt tussen tastbare organische vormen en virtuele ontwerpen. Ervinck verwijst daarmee naar het feit dat de technologie alsmaar meer gebruikt wordt voor het menselijke lichaam. Maar het kunstwerk doet ook denken aan de mogelijkheid om levend weefsel zèlf als technologisch te bewerken materiaal te zien, zoals bij het ‘printen’ van menselijke botten en organen. Kortom, Niebloy is een combinatie van het reële en het virtuele, van natuur en techniek, van kunst en geneeskunde.