12 weken geleden,
18 vrouwen, stil en klein bij mekaar,
tastend, zoekend, onzeker…
een verleden van angst, onderzoeken, behandelingen
was de grootste gemene deler…
maar we gingen samen op weg:
rustig, oefenen, spieren versterken, lopen, fietsen, kanActief,
luisteren tijdens lezingen, vragen stellen, lachen, zuchten, …
we groeiden, werden sterker,
onze spieren, maar ook onze geest, en vooral onze groep
we bloeiden open, onze gezichten gingen ontspannen,
we gingen mekaar appreciëren, mekaar opwachten, bemoedigen
en we veranderden…
de stille, kleine vrouwen werden een tof kliekje,
waarin iedereen belangrijk werd en onmisbaar, waarin iedereen zijn verhaal kwijt kon en zijn “dipjes” kon delen,…
12 weken zijn voorbij,
vanaf nu staan we er alleen voor,
sterker dan voorheen,
met mooie herinneringen en vele contactmogelijkheden ,
we hebben een mooie periode afgesloten en moeten nu echt zonder steun op weg,
maar we weten ons gedragen door al wie ons heeft begeleid, door wie met ons mee is gegaan
en we weten dat het zal lukken, …