Week van de poëzie

De tiende editie van de week van de poëzie gaat van start op 27 januari tot en met 2 februari.

Sorry, dit evenement is afgelopen.

Praktisch

27 januari - 2 februari 2022 08:00 - 17:00 Afgelopen

Gedichten kunnen onze eigen ervaringen optillen uit het alledaagse, ze kunnen troosten voor de pijn van het bestaan, ze kunnen een vriend worden omdat je jezelf herkent in een zin, een woord, een gedachte.

Gedichten kunnen balsem voor de wonde zijn, warmte in de kou, een sprankeltje hoop aan de horizon. Gedichten geven soms woorden aan het onzegbare.

Van 27 januari tot 2 februari is het poëzieweek, aansluitend op gedichtendag op donderdag 27 januari.

Enkele gedichten vol hoop en troost- voor jou.

Verhalen gaan over gevechten, die eindigen in een overwinning of een nederlaag. Gedichten, ongeacht de uitkomst, steken het slagveld over en verzorgen de gewonden. -John Berger-

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je een hand op haar hete voorhoofdje
legt, zo dun als sneeuw gaat liggen,
en het helpt niet:

zo helpt poëzie.

HERMAN DE CONINCK

“Hope” is the thing with feathers -
That perches in the soul -
And sings the tune without the words -
And never stops - at all -

And sweetest - in the Gale - is heard -
And sore must be the storm -
That could abash the little Bird
That kept so many warm -

I’ve heard it in the chillest land -
And on the strangest Sea -
Yet - never - in Extremity,
It asked a crumb - of me.

EMILY DICKINSON

Hoop is dat ding met veertjes
Dat neerstrijkt in de ziel
Er wijsjes zonder woorden zingt
En nooit valt hij er stil

Hoe hard de wind ook waaien zal
Hoe hevig ook de storm
Hij die zovelen warmte biedt
Dat vogeltje houdt vol

Het klonk zelfs in het koudste land
En in het verste oord
Toch vroeg het mij in grote nood
Nog nooit om kruimels brood

EMILY DICKINSON

Ik weet haast niets meer
van alles wat ik eens heb willen zeggen.
Ik wil haast niets meer zeggen.
Alleen iets van het licht.

HANS ANDREUS

ZIEKENBEZOEK

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed.

Toen hij zijn hoed had opgezet

zei ik, nou, dit gesprek

is makkelijk te resumeren.

Nee, zei hij, nee toch niet,

je moet het maar eens proberen.

JUDITH HERZBERG

VERDRIET

Het verdriet, juweel, wordt in de binnenzak gedragen,
gevat in goud, in watten gelegd, een donker doosje.

Slechts op hoogtijdagen wordt het opgespeld
en genegeerd. Achteloos ontkent men zijn verdriet,

dat glimt als was het net gepoetst. Toch,
desgevraagd, geeft men toe dat het kleinood –

dat in de plechtige parade amper opvalt -
essentieel is. Wie leeft zonder verleden? Wie smelt niet

bij het zien van zijn kleerscheuren? Jawel, beamen wij,
het verdriet verleent ons diepgang, dooradert ons vlees,

maakt ons en zal ons breken. Vraag niet of we willen ruilen.

MARK BOOG

Verder lezen?

In de bib van UZLeuven kan u deze pareltjes terugvinden. Via uw tv-scherm kan u deze boeken online ontlenen.

Gedichtenbundels

  • Woorden die Troosten...
    Jan Coghe
  • Het laatste anker
    Driehonderd gedichten over dood en wat troost uit de hele wereld
  • De mooiste van de hele wereld
    Driehonderd gedichten van de 20ste eeuw samengebracht
  • Groot versjesboek
    Toon Hermans
  • Geluk is gevaarlijk
    Rutger Kopland
  • Vergeet mij niet
    Gedichten over afscheid en herinnering
  • De gedichten
    Herman De Coninck
  • Doen en laten
    Judith Herzberg
  • Een zucht als vluchtig eerbetoon
    Funeraire gedichten uit de moderne Nederlandse poëzie
  • Groot verzenboek
    Vijfhoderd gedichten over leven, liefde en dood
  • Laatste aanpassing: 16 maart 2023