Verworven hemofilie

Het lichaam maakt spontaan antilichamen aan tegen factor VIII (8), factor IX (9) of V (5). Hierdoor wordt de werking van deze stollingsfactoren gehinderd.

Afspraken

Hemofiliecentrum

Verstoorde bloedstolling

Bloed bevat verschillende eiwitten die belangrijk zijn voor een goede bloedstolling. Ieder eiwit, ook wel stollingsfactor genoemd, heeft een eigen specifieke functie in de vorming van een stevige bloedklonter.

Soms kan de werking van deze stollingsfactoren gehinderd worden doordat het lichaam spontaan antilichamen aanmaakt, meestal tegen factor VIII (8), soms ook tegen factor IX (9) of V (5). Men spreekt dan over verworven hemofilie.

De bloedstolling wordt dan ernstig ondermijnd, waardoor spontane bloedingen kunnen optreden die ernstige vormen kunnen aannemen. Deze kunnen onderhuids, maar ook in het maag-darmkanaal of in de urinewegen, voorkomen.

Verworven hemofilie is een eerder zeldzame aandoening die zowel mannen als vrouwen, vaak op oudere leeftijd, kan treffen. De aandoening komt slechts zeer occasioneel voor bij jongere vrouwen in de zwangerschap.

Diagnose

Verworven hemofilie wordt op volgende wijze gediagnosticeerd :

  • Tijdens de anamnese vraagt de arts uitgebreid naar bloedingen.
  • Via laboratoriumtesten wordt de stolling gecontroleerd en het factorgehalte in het bloed gemeten.

Symptomen

De voornaamste kenmerken van verworven hemofilie:

  • Plotse spontane bloedingen bij oudere patiënten die nooit eerder bloedingsproblemen hebben gehad. Deze bloedingen kunnen onderhuids, in spierweefsel, voorkomen en zijn vaak uitgebreid.
  • Neusbloedingen
  • Bloederige urine
  • Bloeding in maag-darmstelstelsel, urinewegstelsel
  • Langdurige bloeding na ongeval, puncties (ook injecties) of heelkundig ingrijpen
  • Gewrichtsbloedingen (komen eerder occasioneel voor)

Links

Laatste aanpassing: 2 december 2021